مسلما شما در جریان پرتاب غرورآفرین ماهواره امید به وسیله موشک ماهواره بر سفیر قرار گرفته اید.این پرتاب موشک  و ماهواره  از اقدامات بسیار مهمی بود که پیشرفت فنی و علمی ایران را در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی به اثبات رسانید.

این نکته جالب است که بدانید ،در سالهای قبل از ملی شدن صنعت نفت  و در ایام رژیم  وابسته پهلوی در دوره پانزدهم مجلس شورای ملی ،رزم آرا( نخست وزیر وقت) لایحه «گس- گلشائیان» را که یک قرارداد نفتی میان کشور ایران و انگلیس بود, برای تصویب نهایی به مجلس برد. قصد او از طرح این مسئله نادیده گرفتن مساله ملی شدن صنعت نفت و مبارزات آیت الله کاشانی و جبهه ملی بود. وی در دفاع از این طرح گفت: ما لیاقت لولهنگ سازی (آفتابه سازی) نداریم. پنجاه سال است که آن را می‌سازیم اما هیچ ترقی نکرده‌ایم. چطور می‌توانیم صنعت نفتمان را اداره کنیم.این سخنان در دوران پهلوی گفته شد که الان جشن سی امین سالگرد سقوط آنها توسط ایرانیان گرفته می شود. سخنان رزم آرانشانه احساس واستگی و عدم اعتماد به نفس و ذلت نخبگان آن عصر است.

 در مقابل این نگاه ،ساخت ماهواره و پرتاب آن  به مدار زمین از تکنولوژیهایی است که دارای اهمیت فراوان و در انحصار کشورهای محدودی است و دسترسی به آن نیازمند حس اعتماد به نفس ملی است. ماهواره امید، نخستین ماهواره ساخت کشور ایران است و تمام تجهیزاتش در سازمان صنایع هوافضای ایران طراحی و تولید شده‌است. ساخت ماهواره تحقیقاتی «امید» طی یک پروژه 10‌ساله انجام گرفته‌است. با ساخت این ماهواره ایران یازدهمین کشوری است که توانمندی ارسال ماهواره به فضا را پیدا کرد.

ماهواره «امید» بامداد سه شنبه، 15 بهمن 1387 مصادف با 3 فوریه 2009 در مدار فضا قرار گرفت. قطعاً یکی از گلوگاه های هر پروژه برای کشوری که تجربه قبلی آن را نداشته باشد، طراحی سامانه‌ای آن خواهد بود و با توجه به ماهیت پیچیده پروژه‌های فضایی، حساسیت طراحی سامانه‌ای آن دو چندان خواهد بود.

از نقاط بسیار برجسته این پروژه این است که طراحی سامانه‌ای ماهواره امید بصورت کاملاً بومی توسط متخصصان داخلی انجام شده است.